ပံုရိပ္ေလးမ်ား

 

 

 

အမွတ္တရ ပံုရိပ္ ၃

ေတာင္ၿပံဳးပဲြ ႏွင့္ အႏြယ္ေတာ္မ်ား

ေတာင္ၿပံဳးပဲြ ႏွင့္ အႏြယ္ေတာ္မ်ား

ေသာင္းႏိုင္ဦး ၊ ဧည့္လမ္းညႊန္

(၂၅.၈.၂၀၁၂) ရတနာပံုသတင္းစာ စာမ်က္ႏွာ(၄)

ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္

            ေတာင္ၿပံဳးပဲြဟာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ေတာ့ မ်ားစြာပတ္သက္မႈမရွိ္ဘဲ “နတ္” တနည္းအားျဖင့္ ၀ိဥာဥ္ တို႔ကို ကိုးကြယ္ပူေဇာ္တဲ့ “နတ္ပူေဇာ္ပဲြ” “နတ္ပဲြ”လို႔ေခၚရမွာျဖစ္ပါတယ္။ (သို႔ေသာ္လည္း ပဲြေတာ္ေနာက္ ဆံုးရက္မွာေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဆန္စသည္တို႔ကို ေလာင္းလွဴတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိပါတယ္)။ နတ္၀ိဥာဥ္တို႔ကို ငွက္ေပ်ာ၊ အုန္းစတဲ့ကေတာ့ပြဲမ်ား၊ ပိုက္ဆံ၊ အရက္စတဲ့ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ပသၾကၿပီး၊ ျမန္မာ့ဆိုင္း၀ိုင္း ေတးဂီတႏွင့္အတူ နတ္ႏွင့္လက္ထပ္ထားတဲ့မိန္းမ (နတ္ရဲ့ဇနီးအျဖစ္ ေကာက္ယူထားတဲ့ နတ္ကေတာ္)၊ နတ္၀င္သည္ စသည္တို႔ဟာ ဆိုလုိက္၊ ကလုိက္ျဖင့္ ပူေဇာ္ပသက်င္းပတဲ့နတ္ပဲြ ျဖစ္ ပါတယ္။

            ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ၄င္းနတ္အမ်ဳိးအစားေတြဟာ အတြင္း (၃၇) မင္း၊ အျပင္ (၃၇) မင္းနဲ႔၊ တျခားေသာ ႀကီးငယ္ရြယ္စံု နတ္အေပါင္းကေတာ့ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးက နတ္မ်ဳိးနတ္ႏြယ္ေတြ လာေရာက္ၾကရတဲ့ အေၾကာင္းကိစၥျဖစ္ေလေတာ့ ဘုရား၀န္း က်င္မွာ နတ္ကြန္း၊ နတ္နန္းေတြ ျပည့္လို႔လွ်ံလို႔ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲလို႔ ေနပါေတာ့တယ္။

(၁၁) ရာစုေခတ္တုန္းက ဇာတ္ေၾကာင္းေလး တစ္ခုပါ။ မြန္လူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္ၾကတဲ့ “သုဝဏၰဘူမိ သထုံၿမိဳ႕” ကို “မႏူဟာမင္း” က အုပ္ခ်ဳပ္ေနၿပီး၊ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားေနထုိင္ၾကတဲ့ “ပုဂံၿမိဳ႕ ေတာ္”ကို “အေနာ္ရထာမင္း”က အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္။ သထံုၿမိဳ႕ မႏူဟာမင္းက အၿမဲကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ “ဗ်တ္၀ိ၊ ဗ်တၱ”လို႔ေခၚတဲ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ေနထုိင္ေနၾကၿပီး၊ တစ္ေန႔မွာ ေတာ့ အဲဒီဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကဘုန္းႀကီးဟာ ေတာထဲမွာသစ္သီး၀လံတို႔ကို ရွာေဖြေနစဥ္ “ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္၀င္သား”ကို ေတြ႕ရွိခဲ့တယ္။ (ေဇာ္ဂ်ီဖိုလ္၀င္သားဆိုတာ သိဒၶိတန္ခိုးတို႔ရရွိဖို႔ က်င့္ႀကံအား ထုတ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေဇာ္ဂ်ီ (သို႔) ၀ိဇၨာမျဖစ္ခင္ တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔ မေအာင္ျမင္ဘဲ ေသလြန္ၿပီး၊ ေသးငယ္သြားတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ သို႔ေပမဲ့လည္း သိဒၶီတန္ခိုးေတြ စဲြက်န္ရစ္ေနေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။) ဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ အဲဒါကို ေက်ာင္းသို႔ေဆာင္ယူလာၿပီး၊ စားဖို႔ရာအတြက္ မီးကင္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဒီကိစၥကို ရွင္ဘုရင္ထံအေၾကာင္းၾကားဖို႔ နန္းေတာ္သို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္္။

ေက်ာင္းမွာက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ အသားကင္နံ႔ရၿပီး မစားရမေနႏုိင္ျဖစ္ကာ ယူစားပစ္လိုက္ၾကၿပီး၊ က်န္ေနတဲ့အ႐ုိးေတြကိုေတာ့ ဖိုးသူေတာ္ကစားပစ္လုိက္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္္။ ဒီေတာ့ ကား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သိဒၶိတန္ခိုးေတြရသြားၾကၿပီး၊ ဘုန္းႀကီးျပန္လာတဲ့အခါ အဆူခံရမွာစိုးလို႔ ညီအစ္ ကိုႏွစ္ေယာက္က ေက်ာက္ဖ်ာေအာက္မွာ၊ ဖိုးသူေတာ္ကေတာ့ ၀ါးလံုးေခါင္းထဲမွာ ပုန္းေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘုန္းႀကီး ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္႐ုံကလဲြၿပီး ဘာမွမ တတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုရင္လည္းပဲ ဒီအေၾကာင္းကိုၾကားၿပီး “ဒီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ သိဒၶိတန္ခိုး ေတြရေနၿပီဆိုေတာ့ တေန႔ေန႔မွာ ငါ့ရဲ႕အာဏာစက္ကို ထိပါးလားမွာ စိုးရိမ္ရတယ္။ ေကာင္းေကာင္းကိုင္ တြယ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္” လို႔ႀကံေတြးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ သထံုၿမိဳ႕ေတာ္ေဒသတ ခြင္မွာ လူစြမ္းေကာင္းမ်ားအျဖစ္နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွ်က္ရွိေနပါတယ္။

တေန႔မွာ အကိုျဖစ္သူ ဗ်တ္၀ိနဲ႔ ၿမိဳ႕ုအုပ္မင္းဦးေၾကာင္ဖားရဲ႕သမီး မအိုဇာတို႔ဟာ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ ခဲ့ၾကတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္မင္းဟာ သူ႔ရဲ႕သမီးကို ရွင္ဘုရင္အားဆက္သဖို႔ ရည္ရြယ္ထား တာပါပဲ။ တခုေသာအခ်ိန္မွာ အစ္ကိုဗ်တ္၀ိနဲ႔ မအိုဇာတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဖခင္ၿမိဳ႕အုပ္မင္းနဲ႔ ဘု ရင္ႀကီးတို႔ ၾကားသိသြားၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ အလြန္ေဒါသထြက္ကာ ခ်ိန္းဆိုေတြ႕ဆံုေနစဥ္မွာပဲ ၀ိုင္း၀န္းဖမ္း ဆီးၿပီး ကြပ္မ်က္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ သူ႔ရဲ့အေသြးမ်ားျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုစည္းခ်ကာ ေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္က အေနာ္ရထာမင္းဟာ က်န္စစ္သား၊ ငေထြရူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီး စတဲ့ သူရဲေကာင္းေလးဦးစစ္သည္တို႔ႏွင့္ ညီျဖစ္သူဗ်တၱ၏ အကူအညီကိုပါရယူလွ်က္ သထံုၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ရယူဖုိ႔ရည္ရြယ္ၿပီး သထံုၿမိဳ႕အထိ စစ္ခ်ီတိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ တိုက္ခိုက္မႈ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ေနစဥ္ အစ္ကိုဗ်တ္ဝိက ညီေတာ္အား သူ၏ေသြးမ်ားမွလြတ္ရာ ၾကက္မတစ္ဝပ္စာ လြတ္တဲ့ေနရာမွ ဝင္၍တိုက္ရန္ညႊန္ၾကားသျဖင့္ ထိုေနရာမွပင္ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေတာ့မွ သထံုၿမိဳ႕ က်ရႈံးပါေတာ့တယ္။ စစ္ႏုိင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပိဋကတ္သံုးပံုကိုလည္း ပင့္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ စစ္သံု႔ပန္းအျဖစ္နဲ႔ မႏူဟာမင္းကိုလည္း ဖမ္းဆီးလာခဲ့တယ္။ ညီျဖစ္သူ ဗ်တၱလည္းပဲ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ အတူလုိက္ပါေစခဲ့တယ္။

အေနာ္ရထာမင္းဟာ ဗ်တၱလည္းပဲ အစြမ္းရွိသူျဖစ္လို႔ တခုခုကိုင္တြယ္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ “ဗ်တၱ၊ သင္ မနက္တိုင္း ပုပၸါးေတာင္ကပန္းကိုခူးၿပီး ပုဂံနန္းေတာ္အေရာက္ ဆက္သရမည္။ အကယ္၍ ပန္းေတာ္ ဆက္ေနာက္က်ခဲ့လွ်င္ ေသဒဏ္ေပးခံရမည္” လို႔ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဗ်တၱဟာ နံနက္တိုင္း ပုပၸါးေတာင္ကပန္းကိုခူးၿပီး ေန႔ခ်င္းျပန္ ပုဂံနန္းေတာ္ထိ ပန္းေတာ္ဆက္သေနရပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလိုပန္းေတာ္ဆက္သေနရင္းနဲ႔ပင္ ဗ်တၱဟာ ပုပၸါးေတာင္အရပ္မွာ ေနထိုင္ေနတဲ့ “မယ္၀ဏၰ”လို႔ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသမီးငယ္နဲ႔ ေရစက္ဆံုခ်စ္ကၽြမ္း၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ (မယ္၀ဏၰကိုေတာ့ ပုပၸါးေတာင္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ ေနတဲ့ ပန္းစားဘီလူးမလို႔လဲ အမ်ားကသိေနၾကပါတယ္။) ႏွစ္ေတြလေတြၾကာလာေတာ့ အမႊာပူး သား ေယာကၤ်ားေလးႏွစ္ဦးတို႔ရလာၿပီး ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္လည္းပဲ သိဒၶိတန္ခိုးေတြပါလာၾကတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ ရွင္ဘုရင္က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္အား “ေရႊဖ်ဥ္းအိုး” တစ္လံုးစီ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့လို႔ သူတို႔ကို “ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္” လို႔ အမည္တြင္ပါတယ္။ အစ္ကိုႀကီးကို “ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး”၊ ညီငယ္ကို “ေရႊဖ်ဥ္းငယ္”လို႔လည္း ေခၚၾကတယ္။ (အစြမ္းတန္ခိုးရွိသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ေစလိုရာသံုးႏိုင္တဲ့ နတ္က်ားတစ္ေကာင္လည္း ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။) ႏွစ္ေယာက္စလံုးအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ဘုရင့္တပ္မေတာ္မွာ စစ္မႈထမ္း ေနၾကၿပီး အၿမဲတမ္း ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ ေျမႇာက္စားခ်ီးျမႇင့္မႈကို ခံၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို မနာလို၊ ၀န္တို၊ မႏွစ္မ်ဳိ႕တဲ့ မွဴးမတ္အခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ဖခင္ျဖစ္တဲ့ ဗ်တၱဟာ မယ္၀ဏၰနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခ်ိန္ၾကာ သြားခဲ့လို႔ ပန္းေတာ္ဆက္ခ်ိန္ ေနာက္က်သြားခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဖခင္ျဖစ္သူဗ်တၱဟာ ပန္းေတာ္ဆက္ေနာက္ က်တဲ့အမႈနဲ႔ပဲ ေသဒဏ္ေပးခံလုိက္ရတယ္။

(၁၆.၁၂.၁၀၅၇) ရက္ေန႔မွာ အေနာ္ရထာဘုရင္ဟာ သူရဲေကာင္းေလးဦး၊ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ တို႔ႏွင့္အတူ စစ္သည္အလံုးအရင္းျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္၊ ယူနန္ျပည္နယ္(နန္ခ်ဳိျပည္နယ္)ကို ခ်ီတက္ၿပီး ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကိုရယူဖို႔ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ေဖာင္ေတာ္ျဖင့္ ဧရာ၀တီျမစ္အတိုင္း အထက္ အညာသို႔ ဆန္တက္ခဲ့ကာ၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ၿပံဳးရြာအနီးမွာ တပ္စခန္းခ်ေနတယ္။            တ႐ုတ္ျပည္ကိုစစ္ထိုးတဲ့အခါ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တို႔က ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ (၁၀၅၈) ခုႏွစ္ စစ္ၿပီး လို႔ျပန္လာတဲ့အခါ အေနာ္ရထာဘုရင္ဟာ စစ္ေအာင္ပဲြအထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ေတာင္ၿပံဳးအရပ္မွာ ဘုရားတည္ပါတယ္။ ယေန႔ “ေတာင္ၿပံဳးဘုရား”လုိ႔ဘြဲ႕အမည္တြင္ပါတယ္။

ကံမေကာင္းစြာပါပဲ တစ္ေန႔မွာ ဒီေတာင္ၿပံဳးဘုရားၿပီးေျမာက္လို႔ ဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ၾကြလာတဲ့ အေနာ္ရထာ မင္းဟာ ေစတီေတာ္ရဲ႕တစ္ေနရာမွာ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္စာ လစ္လပ္ေနတဲ့ေနရာကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဒီကိစၥကို ေမးျမန္းစုံစမ္းၾကည့္တဲ့အခါ ယခင္္ကတည္းက မလိုလားျဖစ္ေနတဲ့ မွဴးမတ္ေတြက “ေရႊဖ်ဥ္းညီ ေနာင္ဟာ အရွင္မင္းႀကီးကို အန္တုပုန္ကန္လိုတ့ဲဆႏၵနဲ႔ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္လွပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္”လို႔ ဂုန္းေခ်ာ စကားေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ဒီစကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ အေနာ္ရထာဘုရင္ဟာ “ငါ့စကားကို နားမေထာင္ရင္ ဒီေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ႏွစ္ေယာက္ကို ဆံုးမလုိက္ၾက” ဆိုတဲ့ အမိန္႔သာလွ်င္ ေပးခဲ့ေပမဲ့ မလုိလားေနတဲ့ မွဴးမတ္ ေတြက ကြပ္မ်က္္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။

ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တို႔ဟာ အသတ္ခံရၿပီးေနာက္ နတ္စိမ္းမ်ားျဖစ္သြားၾကၿပီး ေတာင္ၿပံဳးေဒသမွာ ေနထုိင္ခြင့္ျပဳပါရန္ အေနာ္ရထာမင္းထံေတာင္းခံခဲ့ၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္ဟာ ေရႊဖ်ဥ္း ညီေနာင္တို႔ကို ေတာင္ၿပံဳးမွာေနထုိင္ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး၊ ဒီေဒသတစ္ခြင္လံုးရဲ႕ ပူေဇာ္ပသမႈတို႔ကိုခံယူေစဖို႔ အမိန္႔ ထုတ္ၿပီးကာ ပုဂံၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ျပန္သြားခဲ့တယ္။

 “ေတာင္ၿပံဳးဘုရားပဲြေတာ္ရက္မ်ား”

စစ္ထြက္ပဲြ ႏွစ္စဥ္ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄၊ ၁၅ ရက္ (ဒီဇင္ဘာ)

စစ္ျပန္ပဲြ ႏွစ္စဥ္ တေပါင္းလဆန္း ၁၄၊ ၁၅ ရက္ (မတ္လ)

ဘုရားပဲြ ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လဆန္း ၈ ရက္ မွ ၁၅ ရက္ထိ (ၾသဂုတ္လ)

ေတာင္ၿပံဳးဘုရားဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ့ေျမာက္ဘက္သို႔ မႏၱေလးမတၱရာကားလမ္းအတိုင္း (၈) မိုင္ သြားၿပီး၊ ေတာင္ၿပံဳးလမ္းခြဲမွ (၂) မိုင္ (၅) ဖာလံု ထပ္သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မႏၱေလးမွ စုစုေပါင္း (၁၀) မိုင္ (၅) ဖာလံု အကြာမွာ တည္ရွိပါတယ္။

မႏၱေလးဘုိးဘိုးႀကီး

            အေနာ္ရထာမင္းဟာ ဖခင္ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္အား အထိန္းေတာ္ျဖစ္တဲ့ ပုဏၰားသား အမတ္ႀကီးတစ္ဦးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္္။ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တို႔ဟာ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ အလြန္ေကာင္းၿပီး ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ရဲ့ အေရးေပးေျမွာက္စားျခင္းကို ေကာင္းစြာခံရသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့တယ္။

            တရုတ္ျပည္စြယ္ေတာ္ပင့္ၿပီးအျပန္ ေတာင္ၿပံဳးအရပ္မွာ ဘုရားတည္ေနခ်ိန္မွာ အထိန္းေတာ္ အမတ္ႀကီးကို မႏၱေလးေတာင္အရပ္မွာ တပ္စခန္းခ်ထားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မနာလိုဝန္တိုသူမ်ားေၾကာင့္ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ဟာ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္လပ္ေနတဲ့အမႈနဲ႔ ကြပ္္မ်က္ခံရတဲ့အခါ၊ ဒီအေရးအခင္းမွာ အထိန္းေတာ္ အမတ္ႀကီးလည္း အခါေတာ္ေပးသည္ (အားေပးအားေျမွာက္ျပဳသည္) လို႔ ဂုန္းတိုက္ခံရၿပီး ကြပ္မ်က္ဖို႔ ေစလႊတ္ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးေတာင္စခန္းမွာ တပ္စခန္းခ်ေနတဲ့ အထိန္းေတာ္အမတ္ႀကီးဟာ ႀကီးမားလွတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးကုိ “ဆင္”အသြင္သို႔ ဖန္ဆင္းၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ႀကံစည္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖမ္းမိ သြားခဲ့ၿပီး ကြပ္မ်က္ခံလိုက္ရတယ္။

            ပုဏၰားသားအထိန္းေတာ္ႀကီးလည္း ကြပ္မ်က္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ နတ္စိမ္းျဖစ္သြားကာ မႏၱေလး ေတာင္အရပ္မွာပဲ ေနထိုင္ၿပီး၊ “မႏၱေလးေတာင္ဘုိးဘိုးႀကီး”(သို႔) “မႏၱေလးဘိုးဘိုးႀကီး”လို႔ အမည္တြင္ ပါတယ္။ မႏၱေလးေတာင္ေျခ အေရွ႕ေတာင္ေဒါင့္မွာ “ဘိုးေတာ္နတ္ဂူ”ဆိုၿပီး “ဘိုးဘိုးႀကီးနတ္နန္း”တည္ရွိပါတယ္။ ၄င္းဂူရဲ့အနီးမွာ အမတ္ႀကီးဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ ဆင္ရုပ္သ႑ာန္ေက်ာင္တံုးႀကီးေပၚမွာ ေစတီ တည္ထားပါတယ္။ ယခင္က မႏၱေလးေတာင္ဘိုးဘိုးႀကီးပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္က်င္းပခဲ့ေပမဲ့ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပြဲေတာ္မက်င္းပႏိုင္္တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။

မယ္ေတာ္မယ္ဝဏၰ

ပုပၸါးမွာေနထိုင္တဲ့ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တို႔ရဲ႕ မယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ မယ္၀ဏၰဟာ သားေတာ္ႏွစ္ပါး အသတ္ခံရတဲ့သတင္းၾကားၿပီး၊ ပူေဆြး၀မ္းနည္းကာ ေတာင္ၿပံဳးဘုရားထိ လိုက္လာခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ေတာ့ ယခုအမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ “ရတနာ့ဂူဘုရား”မွာ မယ္ေတာ္ မယ္၀ဏၰဟာ သားေတာ္ႏွစ္ပါးကိုလြမ္း ဆြတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ရင္ကဲြနာက်ၿပီး ေသပဲြ၀င္ခဲ့ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ မယ္ေတာ္မယ္၀ဏၰလည္းပဲ နတ္စိ္မ္းျဖစ္ ကာ “ရတနာ့ဂူဘုရား” မွာေနထုိင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“ရတနာ့ဂူဘုရားပဲြေတာ္ရက္”

ရတနာ့ဂူဘုရားပဲြေတာ္ (မယ္ေတာ္မယ္ဝဏၰပြဲ) ဟာ “ေတာင္ၿပံဳးပြဲ”အၿပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာမွာ က်င္းပပါတယ္။ ရတနာ့ဂူဘုရားဟာ မႏၱေလးမွေတာင္ဘက္ (၁၁) ကီလိုမီတာအကြာ၊ အမရပူရၿမိဳ႕ စစ္ကိုင္းလမ္းခဲြတြင္ တည္ရွိပါတယ္။

သခင္မေစာမြန္လွ

            အေနာ္ရထာဘုရင္ဟာ တရုတ္ျပည္သို႔ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ ပင့္ရန္သြားခဲ့စဥ္ ဗန္းေမာ္လမ္း ေၾကာင္းမွသြားခဲ့ၿပီး၊ ထိုမွ မိုင္းေမာဝ္ျပည္နယ္သို႔အေရာက္မွာ ဆယ္လန္႔ေဒသမွ မိုင္းေမာဝ္ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္လံုဟံု၏သမီးေတာ္ မိုင္းေမာဧကရီ ေစာမြန္လွ(စဝ္မြမ္းလ)ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့တယ္။ တရုတ္ျပည္ကအျပန္မွာ ေတာ့ ေစာမြန္လွအား လက္ဆက္ေဆာင္ႏွင္း၍လာခဲ့ရာ၊ မင္းခံ(ယခုမင္းဂံ)အရပ္၌ စခန္းခ်ၿပီး ဆင္ဝပ္ေသာ ေနရာတြင္ ဘုရားေစတီတစ္ဆူတည္ထားရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။ သို႔ျဖင့္ ဆင္ဝပ္ေသာေတာင္ၿပံဳး အရပ္၌ “ေတာင္ၿပံဳးဘုရား”တည္ရာတြင္ သခင္မေစာမြန္လွသည္လည္း ကုသိုလ္မ်ားစြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့တယ္္။

သစၥာရွင္ သခင္မမေရႊဥ

            အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အင္က်ယ္ရြာ (ယခုၾကာနီကန္ရြာအေရွ႕ဘက္)သူ မေရႊဥဟာ ကိုရင္ေမာင္ႏွင့္ လူႀကီးမ်ားသေဘာတူေစ့စပ္ၿပီး၍၊ တစ္အုိးတစ္အိမ္တည္ေဆာက္ရန္၊ ကိုရင္ေမာင္အား အထက္အညာသို႔ သစ္ေဖာင္ခ်ရန္ ေစလႊတ္ခဲ့သည္ဟုဆိုပါတယ္္။ ထိုစဥ္ ေတာင္ၿပံဳးအရပ္၌ ဘုရားတည္ ေနခ်ိန္၊ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တို႔ဟာ ယခု အိမ္ေရွ႕မင္းထန္းေတာ (အင္က်ယ္ရြာ၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ သခင္မေတာင္၏ အေရွ႕ဘက္) သို႔ ေန႔စဥ္ ထန္းေရေသာက္လာရင္း မေရႊဥကုိျမင္ေတြ႕ကာ၊ ေရႊဖ်ဥ္းငယ္က ခ်စ္ႀကိဳက္သြားသည္ဟု ဆိုပါတယ္္။ (မေရႊဥက ေစ့စပ္ထားသူျဖစ္ေၾကာင္းဆိုသျဖင့္ သစ္ေဖာင္ခ်သြား ေနေသာ ကိုရင္ေမာင္ကုိ ေလမုန္တိုင္းဆင္၍ အနိစၥေရာက္ေစသည္ဟုလည္းဆိုသည္။)

            တစ္ေန႔မွာ ေတာင္ၿပံဳးဘုရားၿပီးေျမာက္္၍ ဘုရားပဲြေတာ္က်င္းပေနဆဲမွာ၊ မေရႊဥဟာ ဘုရားပြဲလာ ရင္း သစ္ေဖာင္ခ်ျပန္လာမည့္ ကိုရင္ေမာင္ကို ေစာင့္ႀကိဳရန္ ျမစ္ဆိပ္သို႔ဆင္းလာစဥ္ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တုိ႔ႏွင့္  ဆံုၾကတယ္။ ခ်စ္ေရးဆိုသည္ကို လက္မခံသျဖင့္ နတ္က်ားကိုေခၚၿပီး ေျခာက္လွမ့္ရာ နတ္က်ားက မေရႊဥ ကို ကိုက္ခ်ီၿပီးထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မေရႊဥကို က်ားခ်ီသြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခါးစည္းႀကိဳးက်က်န္ခဲ့ေသာေနရာကို ယခုအခါ ဘုရားတည္ထားပါတယ္။ က်ားကိုက္သျဖင့္ အသားတစ္ မ်ားထြက္က်တဲ့ေနရာကိုလည္း ယခုအခါ နတ္စင္တစ္ခုု တည္ထားပါတယ္။ နတ္က်ားဟာ ေတာင္ေက်ာ တစ္ေနရာ (ယခုအခါ သခင္မေတာင္) အေရာက္တြင္ ပစ္ခ်ထားခဲ့သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ မေရႊဥဟာ အသက္ေငြ႔ေငြပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္္။ မေရႊဥဟာ ေနာက္ဆံုး ရွိသမွ်အားကိုယူလွ်က္ လက္အုပ္ခ်ီမိုးကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အားရွိခိုး၍  “ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္ ကိုရင္ေမာင္ကလြဲ၍ အျခားမည္သူ႕ကိုမွ် မခ်စ္ခဲ့ပါဘုရား။ ကိုရင္ေမာင္ကလြဲလွ်င္ အျခားေသာေယာက်ၤားမ်ားသည္ ဖြဲဆန္ကြဲဟုထင္ပါသည္ဘုရား။ ဤသစၥာမွန္ကန္ပါက တပည့္ေတာ္၏ ဦးထိပ္မွာ ပန္ဆင္ထားေသာ သရဖီပန္းတို႔မွ သရဖီပင္မ်ား ေပါက္ပါေစသား”ဟု သစၥာဆိုၿပီး အနိစၥေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ မေရႊဥရဲ့ ဆံထိပ္ဦးမွာ ပန္ဆင္ထားတဲ့ သရဖီပန္းေတြဟာ ေျမမွာျပန္႔က်ဲကုန္ၿပီး ႀကီးမားလွေသာသရဖီပင္မ်ားစြာေပါက္ေနတာဟာ သစၥာအရွင္ သခင္ မေရႊဥဝိဥာဥ္သရဖီပင္ လို႔ဆိုရမလားပါပဲ။ မေရႊဥဟာ နတ္စိမ္းျဖစ္ၿပီး ထိုေတာင္မွာပင္ေနထိုင္လို႔ တင္စားေခၚေသာအားျဖင့္ “သခင္မေတာင္”(သခင္မ မေရႊဥေတာင္) လို႔ေခၚလာခဲ့ၾကပါတယ္။ မေရႊဥ အနိစၥေရာက္သြားတဲ့ေနရာကို “က်ားတြင္း”လို႔ ေခၚၿပီး၊ နတ္နန္းလည္း တည္ရွိပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ “ပန္း ေကာက္ပြဲ” (သရဖီပန္းေကာက္ပြဲ) (သို႔မဟုတ္) “သခင္မေတာင္ပြဲေတာ္”ကိုက်င္းပၿပီး၊ ပြဲေတာ္ရက္က ေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးသႀကၤန္မတိုင္မီ တန္ခူးလဆန္း(၄)ရက္မွ(၈)ရက္ထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္မတိုင္မီ အတြင္း သရဖီပန္းေကာက္ယူခြင့္မရွိဘူးလို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။

            မေရႊဥဟာ လူ႔ဘဝကေနထိုင္သြားတဲ့ အင္က်ယ္ရြာကအိမ္တည္ရွိရာေနရာကို မွတ္သားေသာ အားျဖင့္ ေတာင္ေပၚကေန အလြန္ႀကီးမားလွတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို လွိမ့္ခ်ၿပီးမွတ္သားထားခဲ့လို႔ ယေန႔ထိ တိုင္ မေရႊဥရဲ့ အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေက်ာက္တံုးႀကီးတည္ရွိေနပါတယ္။ ေဒၚသီးသနပ္ခါးက မေရႊဥ အိမ္ေတာ္နတ္နန္းကိုလည္းေကာင္း၊ ယက္ကန္းစင္ကိုလည္းေကာင္း ေဆာက္လုပ္လႈဒါန္းထားပါတယ္။ ယခုအခါ အုတ္တံတိုင္းခတ္လွ်က္တည္ရွိၿပီး အဓိဌာန္ေအာင္ျမင္လို႔ လာေရာက္ပူေဇာ္ပသသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားလွ်က္ရွိသည္ဟုဆိုပါတယ္။

အမွတ္တရ ပံုရိပ္မ်ား ၂